Een stukje geschiedenis: de maffiosi van 1995/96

 update: 23-aug-06

Een stukje geschiedenis: de maffiosi van 1995/1996

Begin 1996 werd door de toenmalige promotiedienst van Paul Waterlot een document 1 2 3 verspreid met info over de toen op de Oostendse luchthaven vertegenwoordigde luchtvaartmaatschappijen. Het loont de moeite even stil te staan bij de achtergronden en/of de huidige status van deze maatschappijen.

● Air Cess – Office P.50 – Vertegenwoordiger: Ronald de Smet
De luchtvaartmaatschappij Air Cess behoort toe aan de Rus Victor Bout, die als wapensmokkelaar met wereldfaam in Oostende zijn debuten maakte met zijn ongure handel. Nog in hetzelfde jaar 1996 verhuisde Air Cess zijn kantoor naar het gloednieuwe Jet Center aan de terminus van de autobaan Brussel-Oostende onder de naam TAN Group. Victor Bout organiseerde vanuit Oostende illegale wapenvluchten zowel naar het oorlogvoerend Afghanistan als naar Afrikaanse oorlogsgebieden. Hij had inmiddels de luxueuse woning gekocht van de eigenaar/stichter van touroperator Jet Air. Toen echter de publieke opinie over zijn activiteiten werd ingelicht, nam V. Bout de biezen richting Verenigde Arabische Emiraten, van waaruit hij een netwerk uitbouwde van zustermaatschappijtjes om verder rebellen en strijdende partijen in gans Afrika van wapens te voorzien. Hoewel tijdig ingelicht, startte de Belgische Staatsveiligheid vier maanden te laat een onderzoek met een bezoek aan de verlaten kantoren van Bout’s TAN Group. Bout’s Belgische kompaan, Ronald Desmet, die graag met een kleine ‘d’ tekent, kreeg de leiding in centraal Afrika van Centrafrican Airlines, één van Bout’s vele zustermaatschappijen en verantwoordelijk voor illegale leveringen aan rebellen in Noord- en Oost-Kongo. (Voor meer info over Bout’s wapenfeiten à www.cleanostend.com)

● Amed Air – Office P.25 – Vertegenwoordiger: Olawale Amos Olajide
Deze Nigeriaanse maatschappij was maar een korte levensduur beschoren zoals zovele van die dubieuze en opzettelijk kortstondige maatschappijtjes (1994-1996). Amed Air vloog in die periode op Oostende met twee oude Boeing 707’s (*, *). In welk soort vracht de Nigerianen waren geïnteresseerd, is duister, maar beslist niet in Franse broodjes of Belgische pralines.

● Brasair Transportes Aereos – Office P.73 – Vertegenwoordiger: Walmiky Conde Filho
Nog zo’n duister geval. Brasair was actief van 1990 tot 1996 en vloog op Oostende met 2 oude B707’s. De ene, EL-AKI, werd ingehuurd bij Liberia World Airlines van wapendealer Duane Egli, de andere, EL-AKJ (*), bij het Ierse Omega Air en vloog nadien voor wapendealer Ronald Rossignol van Occidental Airlines.

● Cargo Lion – Freightbuilding V.155 – Vertegenwoordiger: Bertram Pohl
Cargo Lion werd door Bertram Pohl opgericht in het financieel paradijseiland Guersey en begon vanaf Oostende te opereren met de licentie van een duistere Ghanese maatschappij, Southern Aviation. In 1995 vloog Cargo Lion met twee DC8’en (*, *). Een derde DC8 (*) werd later ingezet en staat sinds september 2003 te verkommeren op de luchthaven, na een tweetal jaren in dienst te zijn geweest bij het dubieuze Silk Way Airlines uit Azerbeidzjan en te zijn doorverkocht aan het al even dubieuze Johnsons Air uit Ghana. In 2001 werd Cargo Lion opgedoekt.

● GM Airlines – Office P.72 – Vertegenwoordiger: Kiro T. Abbai
Het Ghanese GM Airlines voerde tot einde 1999 vluchten uit voor rekening van het eveneens Ghanese Continental Cargo Airlines met een DC8, geregistreerd 9G-BAN (*, *). Dat toestel staat sindsdien te verkommeren en de luchthaven weet niet waar vandaan de achterstallige parkeertaksen te halen. Beide maatschappijen werden immers in 2001 opgedoekt.
GM opereerde op Oostende ook nog met een andere DC8. Dat toestel, 9G-REM, crashte in Kinshasa op 16 oktober 1999, komend van Oostende (*).

● Liberia World Airlines – Hangar 5 – Vertegenwoordiger: Alastair MacLeod
LWA met hoofdzetel in Gibraltar was de maatschappij van Zaïrees en wapendealer Duane Egli, nu residerend in Miami. Egli’s LWA werd nadien Ducor World Airlines, in 2003 nog met een kantoor op de luchthaven en met als stationmanager, Paul La Roche. Alastair MacLeod trad in 1994 voor notaris op als vertegenwoordiger van Duane Egli, toen diens andere Oostendse maatschappij, Westland Aviation, als kapitaalsverhoging een zeer substantieel bedrag wist binnen te halen van het Zwitserse Avtec AG uit Basel. Egli’s topjaren liepen van 1997 tot 2000, toen hij onze luchthaven afschuimde met twee oude DC8’en (*, *). Beide DC8’en verlapte hij aan Cargo Plus Aviation toen hij een nieuwe vloot van Lockheed-TriStars in Oostende wilde opzetten. Maar dat plan mislukte. Egli’s Belgische maatschappijen werden inmiddels opgedoekt met uitzondering van Aircraft Machinery Works. Egli’s activiteiten op de luchthaven lijken nu helemaal stopgezet, hoewel in 2003 nog enkele vluchten in Oostende werden uitgevoerd voor rekening van Egli’s nieuwste maatschappij, gevestigd in Liberia, International Air Services, onder meer door de Boeing 707 van Air Memphis, die op 2 april 2004 in Cairo door zijn landingsgestel zakte. (Voor meer info over Egli’s wapenfeiten à www.cleanostend.com)

● MK Airlines – Office P.29 – Vertegenwoordiger: Brynjolfur Jonsson
MK Airlines werd in Ghana opgericht in 1990 door ene Michael Kruger, getogen in het voormalige Rhodesia, onder de benaming “MK Air Cargo d’Or” en met basis in Accra. In 1993 kreeg de maatschappij zijn huidige benaming “MK Airlines”. In 1995 verhuisde de maatschappij naar Nigeria en verbleef er tijdelijk tot 1996. Hoewel de maatschappij heden officieel geen kantoor meer op de luchthaven bezit, vliegt ze nog zeer regelmatig op Oostende. Sinds haar overheveling van Manston  naar Oostende midden augustus 2004 staat MK in voor zowat de helft van alle vrachtverkeer op de luchthaven. Qua veiligheid scoort de maatschappij bijzonder slecht: op een vloot van maximaal 12 toestellen crashten sinds het bestaan van MK vier vliegtuigen. In 1992 crashte een DC8 in Nigeria (*). In 1996 crashte een tweede DC8 in Nigeria (*). Dit toestel 9G-MKD (*) werd in dat jaar ook in gebruik genomen door Liberia World Airlines. In dezelfde Nigeriaanse stad crashte in 2001 een B747, die hier ook op bezoek was geweest (*). De zwaarste crash gebeurde op 14 oktober 2004 in Halifax, Canada, toen de bemanning van een in Oostende vaak opgemerkte MK-Boeing 747 (*, *) een geplande 24 uur durende vlucht niet overleefde (*). Onderzoek wijst op slechte opleiding en grote vermoeidheid van de bemanning (*, *). De crash was overigens voorspelbaar, omdat het MK-management noch veiligheidsregels respecteert noch enigszins daarmee begaan is (*). Als gevolg van de Halifax-crash werd de toegang tot de VS ontzegd, officieel omdat volgens de VS alle Ghanees-geregistreerde vliegtuigen de ‘ICAO safety standards’ niet nakomen.
M.b.t. de veiligheidscultuur van MK Airlines zijn de achtergronden van haar stichter, Michael Kruger misschien enigszins verklarend. Mike Kruger was in de tijd van het oude rebelse Rhodesië van Ian Smith (heden Zimbabwe) piloot bij de Air Force of Rhodesia en is neef van de ‘legendarische’ Captain Jack Malloch, die met oude DC7-toestellen tijdens de Biafra-oorlog illegale vluchten uitvoerde op West-Afrika ondanks VN-embargo’s.

Kruger - a former Air Force of Rhodesia helicopter and Canberra pilot is the nephew of legendary Captain Jack Malloch who founded Affretair (now in liquidation) as a sanctions-busting operation during UDI [Ian Smith’s Unilateral Declaration of Independence]. Malloch was said to be on first name terms with long-time Gabonese dictator President Omar Bongo and the West African nation bought much Rhodesian beef and tobacco from the rebel Ian Smith government despite United Nations sanctions between 1965 and 1980. (*)
Affretair was formed by Jack Malloch as Air Trans Africa. In the late 1960s it flew into Biafra (Nigeria) during the civil war. It operated Super Constellations and DC-7 aircraft, mostly registered in Gabon but often with the markings covered up with brown paper and masking tape. (*)

 
● Occidental Airlines – Office P.229 – Vertegenwoordiger: Martine Hissette
Hoewel hij na een veroordeling voor frauduleuze bankroet van rechtswege geen bestuurdersfuncties meer mocht bekleden, was de Belgische wapendealer Ronald Rossignol de feitelijke eigenaar en uitbater van Occidental Airlines samen met de Britse piloot Brian Martin en stelde hij Martine Hissette, zijn echtgenote, aan als zaakvoerder. Rossignol was betrokken bij diverse illegale trafieken. In de periode 95/96 vloog Occidental op Oostende met een 3-tal B707’s, al dan niet ingehuurd (*, *, *) en huurde de grote loods pal naast de luchthavencontroletoren. Toen het hier al te gortig werd, heeft hij de plaat gepoetst maar dook terug op in Charleroi met een nieuwe maatschappij Red Rock, die niettemin nog contacten onderhoudt met Oostende via een op de luchthaven tewerkgesteld familielid van zijn echtgenote. In 2001 was Red Rock nog betrokken bij een cocaïnetrafiek, waarvoor een andere beruchte gangsterpiloot, Barrett-Jolley, in Engeland 20 jaar cel uitzit. (Meer info op www.cleanostend.com)

● Race Cargo Airlines – Hangar 1 – Vertegenwoordiger: Nathalie Vanacker
De moedermaatschappij is gevestigd in Ghana, maar had ook een vestiging in Engeland. De bestuurders van de Engelse vestiging waren in 1992 tevens de oprichters van de Belgische BVBA. In dat jaar vloog Race Cargo op Oostende met een oude B707, ingehuurd van Phoenix Aviation, de maatschappij van gangsterpiloot Barret-Jolley (*, *). Ronny Samaey, in 2002 oprichter van het huidige Coastair Chartering, zetelde tot 1995 in de Raad van Bestuur van het Belgische Race Cargo, alvorens bestuurder te worden bij Rossignol’s Occidental Airlines. In augustus 2003 komt Race Cargo in opspraak, toen het Ghanese bestuur der luchtvaart de licentie van Race Cargo schorste, omdat het een vliegtuig van Johnsons Air (*) had ingehuurd voor een illegale wapenvlucht naar Liberia. Johnsons Air had toen inmiddels ook een kantoor gehuurd op de luchthaven samen met HeavyLift, een dochter van het Engelse Air Foyle. Na enkele ongunstige publicaties verdwenen beide laatste firma’s terug uit Oostende. Het jaar daarvoor werd de Engelse tak van Race Cargo opgedoekt en werden het Egyptische Air Memphis en diens Oostendse stationmanager de nieuwe medebestuurders van de Belgische tak (Zie ook http://users.skynet.be/cleanostend/Operators.htm). Race Cargo stond in voor de vrachtafhandeling van de Air Memphis vrachtvluchten op Oostende. Nadat echter op 2 april 2004 het laatste vrachttoestel van Air Memphis in Cairo definitief aan de grond bleef na door zijn landingsgestel te zijn gezakt, verzekerde Race Cargo tot juni 2006 de vrachtafhandeling van de vrachtvluchten van MK Airlines naar Afrika.

● Rwandair – Office P.55/56 – Vertegenwoordiger: Paul La Roche
Rwandair Cargo/Air Rwanda, gevestigd in Kigali, vloog in 94/95 op Oostende met een B707 (*). 1994 was het jaar waarin de genocide in Rwanda losbarstte.Dat was ook het jaar waarin volgens Human Rights Watch (*) een vliegtuig met aan boord Belgische bemanning uit Oostende illegaal wapens kwam afleveren in Goma, Oost-Zaïre, bestemd voor de Hutu milities in Rwanda. De vertegenwoordiger van Rwanda, Paul La Roche, vinden we terug bij Duane Egli’s Ducor World Airlines, waar hij tot de faling van DWA in 2003 in functie was als Oostends stationmanager.

● Seagreen Air Transport – Office P.276 – Vertegenwoordiger: Gary Tokoph
Gary Tokoph is de broer van wapendealer David Paul Tokoph, die nu meestal in Zuid-Afrika vertoeft. Gary Tokoph verbleef reeds sinds ongeveer 1986 in Gistel en runde voorheen op de luchthaven het kantoor van een duistere maatschappij, Santa Lucia Airways (zie verder). Seagreen Air Transport, gevestigd in het belastingsparadijs Antigua&Barbuda, vloog rond 1996 op Oostende met drie B707’s (*, *, *), die werden ingehuurd bij een andere maatschappij van David Tokoph, Aviation Consultants, gevestigd in Texas. In 1994 en 1995 stegen in Oostende vliegtuigen van Seagreen en Sky Air Cargo leeg op, om in Bulgarije wapens op te halen en dan af te leveren in Goma, Oost-Kongo en in Rwanda. Onder druk van de persberichten, hoepelde Gary Tokoph op, maar in mei 1996 vestigde een andere maatschappij van David Tokoph, Aero Zambia, al weer een kantoor op de luchthaven. Oostende kreeg in 1998 nog bezoek van Tokoph’s B727, N25AZ. Datzelfde vliegtuig, ditmaal geregistreerd in Swaziland als 3D-DPT, landde hier ook op 21 juli 2003 (*). Het behoort nog steeds toe aan David Tokoph, een meester in gesjoemel en vliegt nu met wisselende registratienummers (N25AZ, 3D-DPT of 7P-DPT) voor diverse kleine maatschappijen van duistere samenstelling zoals Aero Benin en Aero Africa.. Het Aero Zambia-kantoor in Oostende had einde mei 2000 het overvliegen per Iljushin moeten regelen van 4 helikopters naar het Kongo van Laurent Kabila, maar dat werd nipt verijdeld. Sinds augustus 2003 heeft Aero Zambia zijn kantoor gevestigd in het Oostendse Jet Center. (Voor meer info over David Tokoph’s wapenfeiten à www.cleanostend.com)

● Shabair – Office P.294 – Vertegenwoordiger: Gaston Gyselinck (gest. 2006)
Shabair was een Zaïrese maatschappij en vloog rond 1996 met drie B707’s op Oostende. Inmiddels is Shabair via diverse naamswijzigingen het Kongolese Hewa Bora Airways geworden. Eén van deze vliegtuigen heeft een zeer bewogen leven gehad. Het werd voor wapenvluchten onder meer ook gebruikt door Scibe Airlift Congo en door Victor Bout’s Air Cess, toen het in 1997 als EL-RDS nog 6 maal onze luchthaven bezocht. Het landde een laatste maal in Oostende als TN-AGO van Equaflight (Congo-Brazzaville) op 17 november 2000 en stond hier geparkeerd tot 4 januari 2001, om dan op 7 september daaropvolgend neer te storten in Lubumbashi, Kongo (*). Gaston Gyselinck was overigens ook verantwoordelijke van Scibe Airlift, toen deze nog een kantoor had op de luchthaven.

● Sky Air Cargo – Office P.74/76 – Vertegenwoordiger: Majid Sultani
Sky Air Cargo vloog tot 1997 op Oostende met een Boeing 707, EL-JNS (*). Samen met vliegtuigen van David Tokoph’s Seagreen, haalde het vliegtuig in 1994 en 1995 wapens op in Bulgarije om ze dan ondanks een VN-embargo af te leveren in Rwanda en Oost-Kongo. In oktober 1996 werd met hetzelfde toestel opnieuw een lading Kalashnikovs vanuit Bulgarije naar Rwanda overgevlogen. Als gevolg van teveel persbelangstelling trok Sky Air zich in 1998 terug in zijn Britse vestiging en verkoos het vliegtuig Sharjah in de Verenigde Arabische Emiraten als thuishaven. In januari 1999 sloegen Sky Air en het Oostendse Occidental Airlines van wapendealer Rossignol de handen in elkaar om met hun respectievelijke toestellen een aantal wapenvluchten uit te voeren vanuit Slovakije via West-Afrika naar de rebellen in Oost-Kongo (zie www.cleanostend.com).
EL-JNS had reeds een bewogen geschiedenis achter de rug. In mei 1987 bevestigde een parlementaire commissie, dat ditzelfde vliegtuig, geregistreerd als J6-SLF (*), reeds betrokken was bij illegale wapentransporten naar Iran en naar de Unita-rebellen in Angola. Het vloog voor Santa Lucia Airways, dat toen ook een kantoor had op onze luchthaven en het toestel inhuurde van Aviation Consultants van wapendealer David Tokoph. Diens broer Gary had ook pas zijn intrek genomen in Gistel. Na zijn loopbaan bij Sky Air, kwam het vliegtuig in handen van Cargo Plus Aviation en uiteindelijk bij Interflight, een maatschappij uit Swaziland. Toevallig of niet huurde een in 2001 nieuw opgerichte gelijknamige Belgische BVBA een kantoor op de luchthaven en verkaste onlangs naar het Oostendse Jet Center.
Terug naar Sky Air. In 1998 gaf de eigenaar van Sky Air, een Pakistaan, Sayed Naqvi, toe aan de Britse pers, dat zijn vliegtuig toen ook ondanks VN-embargo wapens had overgevlogen naar Sierra Leone. In 2001 werd Sky Air in faling verklaard. Maar nadat Sky Air in 1998 Oostende had verlaten, werd in hetzelfde jaar een nieuwe BVBA van Pakistaanse origine opgericht, Avicon Aviation. De nieuwe maatschappij betrok tot 2003 een kantoor op het gelijkvloers van de luchthaven. Statutaire zaakvoerder was dezelfde Majid Sultani. Volgens betrouwbare bronnen is ‘Avicon’ de afkorting van Aviation Consultants, de Texaanse maatschappij van David Tokoph. Dat wijst op de nauwe banden  tussen Tokoph en Sayed Naqvi, die reeds bestonden toen hun beider vliegtuigen samen illegaal wapens overvlogen naar Rwanda en Oost-Kongo.

à De ‘Cargo Plus’ story

Voorheen bekend als Air Cargo Plus, werd Cargo Plus Aviation opgericht door een gelijknamige maatschappij, gevestigd op de Bahamas en zelf een dochtermaatschappij van Oman Travels & Cargo. Cargo Plus stelt zichzelf voor als een leasing en chartermaatschappij, met bases in Sharjah en Dubai (Verenigde Arabische Emiraten) en richt zich, naar verluidt,  vooral op logistieke luchtvaartondersteuning aan onderontwikkelde landen, onder meer in Afrika (*).Opmerkelijk is dat de vloot van Cargo Plus, alvorens de toestellen werden doorverkocht aan anderen, bestond uit 5 oude vliegtuigen, die allen voordien actief waren in Oostende: twee DC8’en van Liberia World Airlines, waarvan er eentje 2 maal werd betrapt op wapentrafiek (*), een B707 van First International Airways, met kantoor op de luchthaven tot midden 2004 en die  zich aan de telefoon aanmeldde als… ‘Cargo Plus’ (*), de reeds hoger vermelde B707 van Sky Air en de B707, EL-ACP. Het voormalig Sky Air vliegtuig werd doorgespeeld naar Interflight. Drie andere toestellen werden verkocht aan het in 2002 opgerichte Kinshasa Airways en over EL-ACP  ontstond in 2000  in de Britse pers nogal commotie.

 Dit vliegtuig werd aangewreven twee maal (1999/2000) wapens te hebben geleverd aan de Zimbabweaanse strijdkrachten die in Kongo vochten aan de zijde van wijlen Laurent Kabila. Het toestel behoorde toen toe aan het Kongolese Shuttle Air Cargo maar had zijn vaste basis in Oostende en werd in die periode ingehuurd door Air Cargo Plus, het latere Cargo Plus Aviation, maar ook door Air Charter Service (*). Beide maatschappijen Air Cargo Plus  en ACS  wezen elkaar met de vinger of beweerden in de luren te zijn gelegd door een broker uit Amsterdam. EL-ACP staat nu op definitieve rust  opgeborgen op de luchthaven van Santiago in Chili. ACS en Cargo Plus/First Int’l hebben inmiddels hun kantoren op de luchthaven opgegeven. ACS trok zich terug in zijn Britse vestiging. First Int’l vond onderdak in de Archimedesstraat 7, Oostende.

● TAAG Angola Airlines – Office P.282 – Vertegenwoordiger: André Lusyne
TAAG Angola Airlines, ook bekend als Linhas Aereas de Angola, vloog in 1995 op Oostende met vier Boeings 707 van haar dochtermaatschappij Angola Air Charter (*, *, *, *). TAAG huurde toen ook naast de luchthavencontroletoren de grote loods, die nadien werd benut door Rossignol’s Occidental Airlines. Resten van de TAAG-opschriften zijn er nog steeds te zien. Tot 2003 huurde TAAG een kantoorruimte op de luchthaven en verhuisde daarna naar het Oostendse Jet Center, waar nu ook Tokoph’s Aero Zambia huist. TAAG onderhield overigens goede contacten met David Tokoph, van wie enkele toestellen werden ingehuurd en voorzien van Angolese registraties. Eén ervan, het vliegtuig D2-TOR (*), dat  toen op Oostende vloog, werd ingehuurd bij Tokoph’s zustermaatschappij Greco Air, evenals bij diens Aviation Consultants gevestigd in Texas.

● Transaviation Network Group – Office P.50 – Vertegenwoordiger: Ronald de Smet
TAN Group werd in maart 1995 als NV opgericht door wapendealer Victor Bout als Belgische tak van het overkoepelende Air Cess en werd met Air Cess oorspronkelijk gevestigd in kantoor 50 op de luchthaven (zie hogerop, onder Air Cess). In mei 1996 werd TAN Group ondergebracht in het gloednieuwe Oostendse Jet Center.

● Tubelair – Office P.48/49 – Vertegenwoordiger: Jeannine Cammaert
Tubelair, alias Tunisian Belgian Air, was als luchtvaartmaatschappij korte tijd actief van 1993 tot 1994 en had zijn basis in Monastir. De maatschappij vloog toen met 1 enkele Iljushin-76, ingehuurd van het Russische Voyennaya Transportnaya Aviatsia. Niettemin bleek Tubelair in 1996 op de luchthaven nog kantoren te huren als air broker onder de naam Cavalier International.

Nota bene:
● Ook Air Atlantic Cargo maakte in de jaren 1995-1999 deel uit van de maffiosi, die geregeld illegale wapentransporten uitvoerden naar Afrikaanse oorlogsgebieden, maar bleek in 1996 niet te beschikken over een kantoor op de luchthaven. Tot 1997 vloog het Nigeriaanse Air Atlantic op Oostende met twee Boeings 707, geregistreerd als 5N-EEO en 5N-TNO (*). In 1997 voerden beide vliegtuigen respectievelijk nog 68 en 58 vluchten uit op Oostende. Samen met Sky Air verhuisde Air Atlantic in 1998 naar Sharjah en vloog massa’s wapens over vanuit Bulgarije naar Sierra Leone, dat onder VN-embargo stond. De transporten gebeurden voor rekening van de toen beruchte Engelse militaire huurlingenmaatschappij, Sandline International. Boeings van Air Atlantic werden ook nadien opgemerkt bij illegale wapenleveringen in Angola, Oost-Kongo en Namibië (meer info op www.cleanostend.com).

Bedenkingen

Uit het promotiedocument van 1996 blijkt dat meer dan de helft van de luchtvaartmaatschappijen, die toen op de luchthaven actief waren (volgens andere betrouwbare bronnen tussen 1986 en 2003) betrokken zijn geweest bij illegale wapentransporten. Oostende was in 1996 en de jaren daarop het organisatorisch centrum voor wapenleveringen die het licht niet mochten zien. Malafide maatschappijen hokten samen en onderhielden met elkaar hechte samenwerkingsbanden. Hun activiteiten culmineerden met de komst in 1995 van de Russische wapendealer Victor Bout. Als ex-KGB majoor wist Bout als geen ander waar en hoe goedkope wapens te vinden bij de maffia van Oekraïne en andere Oostbloklanden. Na zijn vertrek in 1997 bleef de Oostendse luchthaven onderdak verlenen aan malafide maatschappijen, die voor hun praktijken verder op Bout konden rekenen.
Ook heden nog blijft een aantal van deze maatschappijen in Oostende actief:
 - Race Cargo op de luchthaven zelf, als vrachtafhandelaar van MK Airlines
 - First International/Cargo Plus op Archimedesstraat 7, Oostende
 - Aero Zambia en TAAG Angola in het Jet Center,
 - Egli’s Aircraft Machinery Works op Kruishillestraat 1, Zedelgem

Voor uitgebreide info over wapengebonden activiteiten op Ostend Airport, raadpleeg www.cleanostend.com.