April is tot nu toe de zwakste maand van het lopend jaar.

Dat blijkt uit onderstaand tabel.

Aantal eigen vluchten (*)

(*) Amerikaanse transitvluchten i.v.m. de Golfregio werden niet meegeteld.

Air Memphis Boeing 707

Op 2 april ging het niet zo goed met Air Memphis’ laatste in dienst zijnde vrachtvliegtuig, toen het in Cairo wilde opstijgen voor Oostende. Het toestel kwam hier nooit aan. Door het uitblijven van een betrouwbaar relaas, kwam het tot allerhande tegensprekelijke versies van het ongeval. Voor de enen was het een onbenullig klapbandje (onder meer voor luchtvaartspecialist Herman De Wulf); voor anderen werd het toestel onherstelbaar beschadigd. In een boze brief aan Het Laatste Nieuws, waarbij hij zowel Wiloo als minister Anciaux verketterde met alle zonden der aarde, verklaarde expert De Wulf plechtig: “De waarheid heeft haar rechten.” Wij zijn het dan ook volmondig met hem eens. Daarom eindelijk de correcte versie:

”Damaged beyond repair. On take off run when the aircraft accelerated, the 707 suffered a main gear collapse and veered off the runway scraping one engine pod before coming to rest.” (Bron: http://www.jacdec.de/news.htm)

Parkeertaksen en betalingsproblemen

Op een parlementaire vraag van Vlaams volksvertegenwoordiger Jan Verfaillie over de inning van parkeertaksen, antwoordde Vlaams minister van Mobiliteit op 28 november 2003, dat dit niet altijd even vlot gebeurt. Een DC8-toestel, geregistreerd in Ghana als 9G-BAN, staat sinds 31 december 1999 nu reeds 1.582 dagen aan de grond. De eigenaar werd gerechtelijk gesommeerd en hem werd verbod opgelegd nog aan het toestel werkzaamheden uit te voeren. Gevolg: het vliegtuig kwijnt weg en het is zeer de vraag, of het nog ooit in staat zal zijn van de grond te komen.

Wie is de eigenaar? Wie moet opdraaien voor de betalingen? De vluchten op Oostende werden tot einde 1999 uitgevoerd voor rekening van het Ghanese Continental Cargo Airlines door het eveneens Ghanese GM Airlines. De feitelijke eigenaar van het vliegtuig, Jodrell Investment Corporation, functioneert echter niet als luchtvaartmaatschappij en schuift dus de hete aardappel door naar de vliegtuiggebruikers, CCA en GMA. Maar beide maatschappijen werden in 2001 opgedoekt. De hete aardappel ligt bijgevolg nog steeds op het bord van Ostend Airport.

Wie betaalt, Silk Way Airlines of Johnsons Air?

Over het oude B707-toestel met opschriften ‘Uganda Airlines’, dat sinds 1997 staat weg te rotten, kan men kort zijn. Het toestel vloog voor het Afghaanse Balkh Airlines, opgericht door de Afghaanse krijgsheer Rashid Dostum en de Engelse piloot Christopher Barrett-Jolley. Die laatste werd in 2002 tot 20 jaar cel veroordeeld wegens cocaïnesmokkel en krijgsheer Dostum is nog steeds aan het vechten voor een brokje eigen territorium in Noord-Afghanistan.

Meer is er te vertellen over een DC8-toestel, dat sinds 27 september aan de grond staat. Het vliegtuig vloog in 2003 op Oostende voor Silk Way Airlines, dat het jaar voordien in Azerbeidjaan werd opgericht. De eigenaar van het toestel zou een Amerikaanse maatschappij zijn, die enkel vliegtuigen verhuurd maar zelf niet vliegt. Hoe dan ook, Silk Way trok eronderuit en zijn vliegtuig moest in januari 2004 in handen komen van het Ghanese Johnsons Air, die daarom reeds een nieuwe Ghanese registratie had verkregen. Toen echter bekend werd, dat na een controle uitgerekend op dat toestel, Silk Way van Zwitserland een vliegverbod opgelegd kreeg, leek Johnsons niet meer geïnteresseerd. Hoe het nu zit met de luchtwaardigheid van het toestel en wie de parkeertaksen betaalt, dat is materie voor ingewijden.

Vernieuwing op de luchthaven

Er werd een nieuwe luchthavenmaatschappij binnengehaald: RAF-AVIA uit Letland. De maatschappij vliegt met kleine vrachtvliegtuigen. Maar gek is, dat deze RAF-AVIA van Engeland vliegverbod opgelegd kreeg. Naast Enimex (ook niet onbekend!) en Air Memphis, behoren ook tot de zwarte lijst van Engeland “a former Aeroflot division, Kyrgystan Airlines, and the Latvian carrier RAF-AVIA” (*), zo staat te lezen in het Engelse The Guardian van 9 januari 2004. Een andere bron, die eveneens dat vliegverbod aanhaalt (*), vermeldt in hetzelfde artikel de oproep van Nelly Maes, de erkende raadgever in het Europees parlement inzake luchtveiligheid: “As a matter of urgency, the Commission should establish a system of naming foreign airlines that are banned from flying in one or more EU countries.”

Maar gezien daarover nog geen beslissing is gevallen, acht de luchthavendirectie het niet nodig zich daarover druk te maken en is zij precies zoals voorheen tevreden met een dode mus, zelfs als er al een geurtje aan is.